J. Cole wordt beschouwd als een van de meest ontwaakte rappers in de muziekindustrie. Dus toen sociale onrust de straten van Amerika in zijn greep hield in de nasleep van de schijnbaar racistische politie-moord op George Floyd, wachtten veel mensen, zoals in dit lied werd gezinspeeld, op zijn reactie. En 'Snow on the Bluff' is gezegd antwoord
Allereerst moet worden opgemerkt dat hij voor het grootste deel een zeer bescheiden benadering hanteert. Wat hij eigenlijk vanaf het begin zegt, is dat hij, ondanks dat hij als een bewuste kunstenaar werd gezien, eigenlijk een wake-up call nodig had voordat hij in actie kwam met betrekking tot de bovengenoemde kwestie. En fandom heeft geconcludeerd dat de enige persoon die het meest voor deze impuls zorgde, een collega-rapper genaamd Noname is die, op een omweg, bekritiseerde Cole en andere rappers wiens 'hele discografieën over de benarde toestand van Black gaan' vanwege hun inactiviteit temidden van de protesten.
En gedurende de eerste helft van het nummer lijkt Jermaine Noname in dit opzicht te erkennen, zonder haar ooit daadwerkelijk een naam te geven. In plaats daarvan richt hij zich tot een 'jonge dame' die, temidden van kritiek op bepaalde beroemdheden, het gevoel heeft 'over hem te praten'. En toen hij zich realiseerde dat haar kritiek inderdaad ‘geldig’ is, luisterde hij ernaar.
Door haar sentiment te erkennen, lijkt hij echter ook te suggereren dat de huidige situatie niet het type is dat vraagt om spontane, emotioneel gedreven actie. Met andere woorden, het hele scenario is doordrenkt van een diepe, eeuwenlange geschiedenis. Of zoals de rapper het metaforisch verwoordt: 'vrijheid [is] als bomen' die 'niet van de ene op de andere dag kunnen groeien'.
En terwijl Cole, zoals eerder vermeld, aanvankelijk een bescheiden karakter aanneemt, kunnen we tegen de tijd dat alles is gezegd en gedaan, zeggen dat hij nogal passief-agressief is. Want hij bekritiseert Noname en anderen die hem er in wezen van beschuldigen hypocriet te zijn. En wat hij in dat opzicht fundamenteel zegt, is dat in plaats van zich te concentreren op zijn acties, ze zich liever bezighouden met hun eigen daden. Of anders gezegd, hij realiseert zich dat er veel werk moet worden verzet om ware vrijheid en opbouw voor zwarte mensen te verwerven. Daarom vindt hij dat dat is waar hun energie in plaats daarvan zou moeten worden gevestigd. Bovendien erkent hij schijnbaar dat een dergelijk massaal protestniveau iets nieuws is voor hen allemaal en als zodanig een leerervaring is voor zowel hem als anderen.
En zijn slotgevoel brengt ons bij de titel van het lied. En dat is intern dat J. Cole inderdaad het gevoel heeft dat hij 'niet genoeg doet' voor zijn mensen. Ja, hij kan af en toe een fan tegenkomen die hem opvrolijkt als een soort icoon van zwarte vrijheid. Maar in zijn hart ziet hij zichzelf niet als zodanig. Dit is grotendeels te wijten aan het feit dat zijn inkomen hem inherent boven de massa plaatst. Dus hij besluit zijn lange vers door uit te roepen dat hij “zich dan nep voelt (voelen) Sneeuw op tha Bluff 'Snow on tha Bluff' is eigenlijk de naam van een film die in 2011 werd uitgebracht. En in de context waarin hij die verklaring aflegt, zegt hij in feite dat net zoals sommige kijkers dachten dat de film echt was, ook al was hij fictief. voelt hetzelfde met betrekking tot de eerder genoemde soorten fans.
Wat betreft de brug, we kunnen zeggen dat deze dient als een doorgang op basis van positiviteitsdenken. Simpel gezegd, de zanger erkent dat 'de zon schijnt vandaag', ondanks de negativiteit die door het nummer doordringt.
En dan herintroduceert de outro opnieuw het idee dat J. Cole zich bewust is van zijn eigen tekortkomingen en beperkingen, zoals bij iemand die begrijpt dat hij nog een belangrijke groei te doen heeft. Bovendien erkent hij schijnbaar opnieuw het type negativiteit, dat wil zeggen 'pijnlijke herinneringen', waarmee zwarte mensen in het algemeen regelmatig te maken hebben.
'Snow on that Bluff' is geschreven en geproduceerd door J. Cole samen met Kelvin Wooten.
Roc Nation en J. Cole's eigen label, Dreamville Records, brachten dit nummer uit, als een op zichzelf staand, verrassingssingle op 16 juni 2020. En het is eigenlijk de eerste solo-track die Cole in 2020 liet vallen.
Voor de goede orde, J. Cole was in feite betrokken geweest bij het protesteren in zijn geboorteplaats Fayetteville, North Carolina. En op basis van de timing van zijn deelname, kan het heel goed een directe reactie zijn geweest op de eerder genoemde kritiek van Noname.
Ook interessant om op te merken is dat Cole en Noname al eerder samenwerkten, op een nummer uit 2015 getiteld 'Warm Enough'.
Twee dagen na de release van dit nummer reageerde Noname er rechtstreeks op via een nummer met de titel ' Lied 33 In een aanzienlijk percentage van de songteksten van dat nummer bekritiseerde Noname J. Cole ernstig.