Zoals de titel van dit nummer al aangeeft, brengt de songwriter een eerbetoon aan de mensen die stierven terwijl ze op zoek waren naar een bepaalde verandering in hun wereld. Geïnspireerd door de dood van mensen die de Berlijnse muur probeerden over te steken, vertelt de schrijver over de kwetsbaarheid van het leven.
De songwriter identificeert zich sarcastisch met hoe mensen door het leven moeten gaan en doen wat de samenleving van hen verwacht, zoals schoonheid aanbidden en problemen negeren. Vervolgens verwijst hij naar de Berlijnse muur door te praten over gevangenen zonder reden aan de ene kant en een bewakersmuur.
In de laatste delen van het lied vertelt hij hoe groen gras, dat tijd en ontwikkeling vertegenwoordigt, geleidelijk groeit om de lichamen te bedekken van martelaren die stierven terwijl ze vochten voor een goede zaak. Omdat ze vaak vergeten worden, kiest de schrijver ervoor om geen deel uit te maken van dit systeem. Hij besluit daarom hun herinneringen met deze regels te eren.
Barclay James Harvest nam dit nummer op als de tiende van hun album uit 1981 met de titel Keer van het tij.
Minstens 239 van de ongeveer 5.000 vluchtelingen, die tijdens het regime van de Duitse Democratische Republiek probeerden de Berlijnse Muur over te steken, stierven. Volgens rapporten werden 130 van de totale doden neergeschoten, per ongeluk om het leven gebracht of zelfmoord gepleegd terwijl ze probeerden te ontsnappen. Acht zouden grenswachten aan de muur zijn. Onderzoekers hebben ook aangegeven dat de helft van het totale aantal sterfgevallen werd geregistreerd in de eerste vijf jaar van het bestaan van de muur.